Waardering: 8,5
Een ijzersterk begin. Een gezellig avondje uit – moeder, zoon en een vriendje – in een luxueus hotel in Mumbai. Ze liggen aan het zwembad en borrelen. Dan volgt een belegering door terroristen. Ik las het eerstehoofdstuk bijna zonder adem te halen.
Ik wist gelijk: dit is goed. En ik verwachtte eerlijk gezegd niet anders, want ik las al eerder werk van Margot Vanderstraeten en daar was ik ook van onder de indruk. Het vlindereffect is aangrijpend. Angela verliest haar zoon, haar veelbelovende, zeer geliefde en enig kind. Tien jaar later keert ze terug naar de plek des onheils. Ze zegt erover: mijn zoon is gestorven zonder rekening te houden met de vervaldatum: hij stierf aan een complicatie twee weken na de aanslag in plaats van ter plaatse aan de kalasjnikovs.
Hád ze maar
Het verdriet van Angela heeft iets giftigs. Ze is zo getraumatiseerd dat ze alleen nog maar kan vernietigen. Zo maakt ze moedwillig haar huwelijk kapot. Verteerd door schuldgevoel straft ze zichzelf. Ze had haar zoon niet naar India moeten laten gaan voor vrijwilligerswerk. Ze had haar zoon die dag niet naar het hotel moeten laten komen. Ze had… Hád ze maar. In Het vlindereffect kijkt de moeder terug op het leven van haar zoon. Zijn geboorte, de peutertijd. Ze herinnert zich al die kleine dingen: hoe hij als kind probeerde met een schaar de waterstraal door te knippen. Hoe hij lachte, hoe jaloers ze was als hij ravotte met zijn vader. Het verhaal schiet van vroeger, naar de aanslag en naar het heden, als ze in het vliegtuig zit naast een helderziende vrouw die haar vragen stelt.
Naad van de lampenkap
Het is een pijnlijk, rauw en tragisch verhaal. Angela gelooft niet dat er iets of iemand is die haar troost kan bieden. Het verhaal gaat ook erg over buitenkant vs binnenkant. Angela’s baan is het spelen van de mystery guest: voor high end hotels maakt ze verslagen over de dingen die niet kloppen. De vlek op het pak van de ober, de naad van de lampenkap die zichtbaar is. De wasmand bij het zwembad die uitpuilt met gebruikte handdoeken. Het is een rijk en leeg bestaan. Het overlijden van de zoon brengt al die Amerikaanse waarden aan het wankelen. Ik ben onder de indruk en geef een 8,5.
Marleen Janssen
