Hij zucht.
Hoe is het mogelijk dat al die vrije Belgen kunnen denken dat hij en
de zijnen naar hier zijn gekomen om geld te verdienen. Weten ze dan
niets van de verdorven mechanismen van de buitenlandse politiek? Weten
ze niet dat Iran duizend keer rijker en mooier is dan België. Dat er
andere krachten spelen?
Hij begrijpt het niet. Zoveel onwetendheid in een staat waar bijna
iedereen geletterd en geschoold is, waar veel informatie ongecensureerd
verkrijgbaar is, en waar je in elk geval naar de waarheid mag zoeken.
In zijn land worden kritische geesten gefolterd of verwijderd.
Hier zijn ze verdoofd.
De taxi schokt. Zijn stem ook.
Wat betekent vrije meningsuiting, mevrouw, in een land waar elk
vermogen tot een revolutie, waar elke drang tot verandering, in slaap is
gesust. Waar staat vrijheid voor, als er geen politiek bewustzijn meer
is, en als ideologie plaats heeft geruimd voor trivialiteit en
materialisme.
De geesten zijn hier niet vrij, mevrouw, ze worden door decadent
materialisme dood geknepen.
Of ik wel eens naar televisie kijk. Al die idiote spellen? Die
kwakende leegte? Die overdosis aan bloot? Of ik begrijp dat hij zich
schaamt voor de schaars geklede, vaak dronken of gedrogeerde meisjes die
hij ‘s nachts naar Brusselse disco’s voert? Of ik die jongemannen
zonder kont, en met hun broek tot op hun knieën aantrekkelijk vind? Of
dat dan vrijheid is, gelijkwaardigheid van man en vrouw?
België, concludeert mijn taxichauffeur, is een land zonder diepgang,
en met alleen maar oppervlakte. En daarom is België volgens hem zo koud.
Want ijs is ook niet meer dan een laag aan de oppervlakte, en een
maatschappij die decennialang onder ijs gebukt gaat, raakt verkleumd.
