Op een vlekje gras prijken drie kleurrijke koelboxen, van het soort
dat burgemeester Lippens in Knokke niet langer op zijn territorium duldt
en dat hij in zijn baroneske gemeente sinds het begin van deze
lentemaand officieel heeft laten vervangen door een exclusieve
Knokke-handtas van Louis Vuitton. De LV-tas kost een kleine 900 euro;
met dat bedrag vallen aardig wat koelboxen te vullen.
De kinderen rennen smullend rond en jagen achter de balletjes en
achter elkaar aan. De mannen trekken een biertje open. De meeste vrouwen
houden het bij een glaasje wijn of vruchtensap – wat de reclame van
Jupiler al niet teweeg kan brengen.
Er wordt gelachen. Gegeten. Gepraat. Gekeuveld.
En natuurlijk wordt er gespeeld.
Vanuit de cirkel waar beide voeten van de spelers keurig tegen elkaar
staan, worden de zware, metalen ballen naar het kleine houten balletje
een vijftal meter verderop gerold of, bovenhands, geworpen.
De een beoefent de sport al vaardiger en geconcentreerder dan de
ander. Maar over de uitslag wordt nooit flauw gedaan: in geval van
twijfel komt het meetlint tevoorschijn en telt elke millimeter.
Zo spelen ze. De hele, rustige namiddag door.
Zoals altijd worden ook op dit feest de mooiste plaatjes door de
vrouwen aangeleverd.
Enkele dames mikken, met een elegant geduld, hun bal naar het kleine
balletje. Om deze daad zo grondig mogelijk te volbrengen, bukken ze zo
diep dat je recht in het gulle, ronde vlees van hun wijd uitgesneden
decolleté kijkt.
Zonder het te weten krijgt de term jeu de boules er zomaar een
betekenis bij. Ook lijkt de zon feller te schijnen.
