Niet omdat de naam Kruispunt beter bekt, want dat doet het hoegenaamd
niet, maar wel omdat al die Vlamingen die waspoeder en toiletpapier
nodig hebben en in een ruk ook hun voorraad voedingsmiddelen willen
aanvullen, ‘wel eens liever niet gaan winkelen’ in een zaak die een
Franse naam draagt.
Het succes van het oeroude Belgische merk Grand Bazar, later GB,
vergeten we voor het gemak.
Als ik de hoofden van Carrefour zou zijn, zou ik het inzicht van
Halle niet zomaar naast me neer leggen. Want heus: in tegenstelling tot
wat u misschien dacht, hechten Vlamingen niet aan kwaliteit, maar aan de
naam die op uw gevel hangt.
Daarom gaan wij in dit land dus ook liever niet dineren in een
restaurant met een Franse naam, en al zeker niet in een tent die door
homo’s wordt gerund en zich op de koop toe Les Deux, oftewel, de ballen
wilt noemen.
Ben ik blij dat de heren Ludovic en Jurgen, drijfveren achter hun
restaurant zonder naam, prat kunnen gaan op namen die Germaanse wortels
hebben. Ze zouden maar eens Sergio moeten heten; in dat Romeinse geval
zouden wij, Vlamingen, er ‘wel eens liever niet over de vloer komen’.
Laat ons hopen dat het gemeentebestuur van Halle de culinaire
keukenterminologie, die we veelal aan de rijke Franse gastronomische
traditie te danken hebben, eveneens in een Nederlandse vertaling heeft
gegoten.
Je moet er niet aan denken dat er een steak met bearnaise op de kaart
zou staan, of een ratatouille, een schitterende salade niçoise, een
voortreffelijke boeuf bourguignon. Want wij Vlamingen zouden deze
delicieuze gerechten, vanwege hun naam, ‘wel eens liever niet willen
bestellen’.
