Hun armen en handen dansen van de ene schotel naar de andere. Hun
buik drukt tegen de tafelrand.
Zoals zij de gerechten eerst met al hun zintuigen strelen. Een en al
prikkeling en sensualiteit.
Zoals zij elke hap die naar hun mond vertrekt, geconcentreerd en
liefdevol inhaleren, ontleden, uitkleden. Een aanstekelijke striptease.
Zoals zij de spijzen traag en bedachtzaam van de lepel of vork
happen, zoenen, kussen. Een vrijage van de betere soort.
Zoals zij diezelfde spijzen in hun mond laten walsen, ze met hun
eigen levenssappen vermengen, vervolledigen.
De zuchten die ze daarbij slaken. De geluiden die ze voortbrengen.
Verrukte kreten. Uitroepen van verbazing. Het zachte geronk dat op het
spinnen van een poes lijkt.
Hoe zij het genot in hun neus en mond proberen te benoemen. Hoe ze
raden naar de ingrediënten die in elke hap verwerkt zijn. Hoe ze de
bereidingswijzen bespreken. De kwaliteit en textuur van vlees en vis. De
druiven in het glas.
Hun taal, hun liefde, hun appetijt. Alsof ze zich aan het mysterie
van de vrouw wijden.
Zoals zij vergelijken. De ene hap met de andere. Het ene gerecht met
het andere. De ene wijn met de andere.
Alles met oog voor rituelen, en met respect voor ieders eigenheid.
Geleidelijk aan.
Spatjes op hemd en losgeknoopte das. Die lippen die beginnen te
blinken van het vet. Dat lichaam dat ontspannen wegzakt. Die tongen die
losser komen.
En dan die ene tong die zich naar mijn tafel wendt en me een glas
aligoté van Coche-Dury aanreikt: want dat ik al een tijdje naar hen zit
te staren en eruitzie alsof ik ook wil proeven.
