De meisjes blijven niet aan de tafel zitten. Ze wisselen van plaats en rennen met hun coca-cola of ice tea in de hand. Ze dragen smalle broeken en topjes met glimmende merknamen. Als ze bewegen, werpen ze een blik in de ruimte.
Allemaal hebben ze schoenen met middelhoge tot hoge hakken aan. Ook de vrouwen met hun chador.
Er wordt veel en voluit gelachen aan hun tafel, die een beetje uit het gezicht staat. Nu en dan slaat een van de vrouwen haar handen voor haar gezicht. Waarna de anderen diezelfde handen plagerig weer onder haar rode wangen proberen uit te slaan.
Een van deze vrouwen heeft een boek vast. Daar leest ze met fluisterende stem uit voor.
Uit haar gefluister valt onmogelijk op te maken welke taal ze spreken, maar uit de woorden die de meisjes met elkaar wisselen, kan ik afleiden dat ze Turks zijn.
Zoals iedereen die zijn leven vooral met het geschreven woord vult, kan ik het ook dit keer niet laten om razend nieuwsgierig te informeren naar de titel van het boek dat ze zo gretig lezen.
‘Bütün erkekler ayni seyi ister’, lachen ze, en hun ogen glinsteren aanstekelijk.
Ze leggen het mij uit.
‘Bütün erkekler ayni seyi ister’ is de Turkse vertaling voor ‘Alle mannen willen maar 1 ding’ , van de Nederlandse feministe Yvonne Kroonenberg.
Bij het verlaten van de bibliotheek kan ik het, niets aan te doen, evenmin laten om bij de balie te informeren naar dit boek.
Oh, weten ze daar, die Turkse vertaling is hier al enige jaren het meest uitgeleende vertaalde boek uit de Nederlandstalige literatuur.
