Schrijvers gaan niet dood
Margot Vanderstraeten bezocht zeventien schrijvers uit de oudste generatie Nederlandstalige auteurs en voerde met hen diepgravende gesprekken over het onderwerp dat hun leven heeft gedefinieerd: de pen.
Wat heeft het schrijven betekend? Wat betekent het vandaag nog? Wat waren de onderwerpen die hun pen en ook hun leven hebben gestuurd?Een reeks openhartige, gevoelige portretten waarin Margot Vanderstraeten met veel inlevingsvermogen aandacht vraagt voor een generatie schrijvers die mee het gezicht van de huidige Nederlandstalige literatuur heeft bepaald;Fotograaf Stephan Vanfleteren maakte bij de interviews karakteristieke portretten van de schrijvers.
2008 uitgegeven bij ATLAS. ISBN 9789045006659
Fragment uit De Schrijvers gaan niet dood
Margot Vanderstraeten interviewt: Hugo Raes
Laatste interview met auteur Hugo Raes Hugo Raes blikt terug op leven en schrijverschap In de jaren zestig en zeventig werd Raes in één adem genoemd met Mulisch, Van het Reve, Wolkers, Hermans en Claus. Zijn gezondheid speelt hem echter te parten. ‘Mijn geheugen wil niet meer. En ik moet […] Lees Verder
Gedicht voor Margot Vanderstraeten
DE NACHT
voor Margot V. door Leo Vroman
De nacht van het noodlot zal dalen
boven steeds dommere heren
die rondom ons regeren om ons einde te bepalen.
In de vallende vacht van dat lot
mogen de wapens nog even
zonder hun mensheid leven
en knallen elkaar kapot.
Lees Verder
Citaten uit ‘Schrijvers gaan niet dood’ (foto’s Stephan Vanfleteren)
- Henk Romijn Meijer: ‘Ik beschrijf niet. Ik laat mijn verhalen praten.’
- Ivo Michiels: ‘Ik was met zoveel verschillende, boeiende zaken bezig, met film, beeldende kunst, literatuur, enzovoort. Maar de breedte staat de diepte in de weg.’
- Aster Berkhof: ‘Wat is een geweten anders dan een verkeersreglement; regels die meerdere mensen respecteren om het gezamenlijke leven zo vlot mogelijk te doen verlopen?’
- Christine D’haen: ‘Ik zie in onze samenleving geen functie voor poëzie. Wel voor versjes.’Lees Verder
‘Ik, als onderwerp, ben niet langer interessant’. Willy Spillebeen heeft de reputatie van een noeste werker: sinds 1959 produceerde hij meer dan vijftig titels, en ook vandaag bouwt hij gestaag voort aan zijn oeuvre dat zowel uit essayistiek en poëzie als uit autobiografische, historische en ‘landelijke’ romans bestaat. Toch bleef […] Lees Verder
‘Zeventien vaak onthutsende gesprekken […] zijn nu royaal gebundeld in Schrijvers gaan niet dood. Het boek leest als een poetsbeurt voor het geheugen van de Nederlandse letteren. Uit de getuigenissen – omlijst met de beklemmende portretten van Stephan Vanfleteren – weerklinkt de bezetenheid van een generatie auteurs, ‘die ons bewust of onbewust allemaal beinvloed hebben’. – De Morgen
2008 Blijmoedig aan de afgrond staan Schrijvers gaan niet dood is de titel van de verzamelde gesprekken die Margot Vanderstraeten had met Vlaamse en Nederlandse auteurs die 75 jaar of ouder zijn…. Ed Schilders 7 maart 2008, 00:00 0 In haar voorwoord bij de bundeling (de interviews […] – De Volkskrant
‘Een prachtig boek, niet in de laatste plaats door de indringende zwart-witfoto’s van Vanfleteren. […] Vanderstraeten liep tegen mooie verhalen en uitspraken aan en dat maakt haar verhalen boeiend en soms verrassend om te lezen.’ –Brabants Dagblad
‘Hoe komt het dat Vanderstraeten spannende en mooie interviews maakt die na lezing beklijven? Naast een onmisbare nieuwsgierigheid naar motieven en drijfveren beschikt Vanderstraeten over stilistische kwaliteiten. […] Vervolgens kent Vanderstraeten het werk van haar opponenten. Daardoor blijft ze moeiteloos overeind tegenover de door de wol geverfde stokoude schrijvers in het psychologische spel dat een doelgericht interview nu eenmaal is. […] Deze fotograaf [Vanfleteren] weet tamelijk gewone hoofden om te toveren tot contrastrijke, betekenisvolle personages. Vanfleterens’ werk is zeer veel belovend. […] Vanderstraeten levert een prachtig saluut af aan schrijvers die er ooit toe deden. Een document, maar belangrijker nog: geweldig om te lezen.’ –Noordhollands Dagblad
‘Hij [Vanfleteren] slaagt er in om met zijn zwart-witportretten schrijvers opnieuw te laten zien, die al zo vaak zijn gefotografeerd dat je ze alleen nog maar herkent. […] Een paar onvergetelijke scènes. […] En er staat een foto in van Simon Vinkenoog, die zó mooi is, die schreeuwt erom dat er in Nederland zo snel mogelijk een Nationale Portretten Galerij komt.’ – Vrij Nederland
‘Een pareltje voor in het boekenkastje’Is het boek daarom zo geslaagd, omdat de interviewer een Belg is en in België niet zo hysterisch het adagium ‘iedereen is hetzelfde’ wordt gehanteerd? Want Vanderstraeten is geen slijmjurk, maar ze stelt wel de juiste vragen waar deze mensen met die omvangrijke levenservaring diepzinnige, prachtige antwoorden op weten te geven. Dat maakt dit boek tot een orakel om te raadplegen, want wie niet weet om te zien snapt ook niets van de toekomst. – www.nu.nl
‘De artikelen bedoelen een eerbetoon te zijn aan de oudste literaire generatie en dat zijn ze ook. Rond een gesprek, waar van alles te berde kan komen, slaagt de interviewster erin tot de kern van het schrijversbestaan door te dringen. […] Het indrukwekkendste interview is dat met Harry Mulisch. Zeer aanbevolen.’ –Bibliotheekdienst