Waar het over gaat: Zus van topkok sterft en laat een vreemd testament na waar iedereen zenuwachtig van wordt.
De eerste zin: Als Louise in haar testament niet
expliciet had gevraagd om haar dood met een familiediner op te
vrolijken, zou ik vandaag mijn koksjas niet dichtknopen en mijn toque
niet opzetten.
Waardering: 9.
Loeren in de keuken van een topkok is altijd lekker. In Mise en
place is het meer dan lekker, want niet alleen bevat het mooie verhalen
over het villen van kippen en het hakken van dertig kisten ui, maar de
kok zelf is ook nog eens een fijn mens. Een bullebak in de keuken, maar
vanaf de eerste pagina’s weet je beter: dit is een gevoelige man met
een groot verhaal. Margot Vanderstraeten heeft de roman mooi opgezet:
ze strooit met vraagtekens over ’s mans jeugd, de passie voor de
kachel, de lievelingszus die al jaren in het klooster verblijft.
Gedoseerd worden de antwoorden op die vragen het verhaal in gestuurd en
zo ontstaat een ontroerend portret van een Vlaamse familie in de jaren
vijftig. Denk aan: gebreide zwembroek, de eerste communie, een eerste
zomer aan zee en het genot van warm zand tussen je tenen. Vervolgens de
ramp in de champignongroeve, die het gezin achterlaat met grote
schuldgevoelens. Die Vanderstraeten schrijft fantastisch. Helder,
spannend en met grote humor. Ik geef een 9.
