VANUIT de lucht en door het dichte smoggordijn ziet de grootste stad van Afrika (meer dan 16 miljoen inwoners) eruit als een immense doos met grote en kleine, horizontale en verticale blokken. En vooral met veel stof en vuiligheid.
Op de begane grond licht el Qahirah, alias de onoverwinnelijke, al snel een tipje van de sluier. Dit is een stad waar het stof naar rozenwater en lotusbloem ruikt. Waar vooral mannen nargila’s roken, maar waar op trendy plekken ook vrouwen achterover leunen met de slurf van een waterpijp in de hand. In Caïro vormen vijgenbomen een erehaag voor de mythische Nijl die er snel en breed haar weg baant.
Caïro is de stad waar het ‘s ochtends warm is, ‘s middags heet en ‘s nachts zalig koel. Het is een stad die moedig en creatief tegen de armoede vecht, een stad van kinderen ook, want ondanks de economische recessie — en wellicht ook mede daardoor — lijkt de bevolkingsgroei niet te stuiten.
Caïro is de stad van de vriendelijkheid, maar ook de stad met het hoogste aantal moorden — en die gebeuren meestal in familiekring. Caïro is chaos. De driebaansweg wordt probleemloos door vijf rijen auto’s gevuld.
Caïro leeft op het ritme van IBM: Inshaallah, Bukraen Malesh. Als God het belieft, morgen nog een dag en blijf rustig. Plus Allahu Akbar, natuurlijk. Want dat Allah de grootste is, weerklinkt tussen alle claxons door meermaals per dag door de luidsprekers van de 400 moskeeën die over de stad verspreid zijn.
Wie de stad bezoekt, moet daar rekening mee houden. Sterker nog: de ontdekkingstocht naar dat vlechtwerk van vroeger en nu is even indrukwekkend als de fijne houtsnijkunst waarmee de ramen fijnmazig gevuld zijn, en die ervoor zorgt dat vrouwen naar buiten kunnen kijken zonder zelf gezien te worden.
ZIEN — PIRAMIDES VAN GIZEH: Naar Caïro gaan zonder een blik te werpen op dit wereldwonder zou betekenen dat je niet alleen jezelf, maar ook de stad tekort doet. Vertrek vroeg in de ochtend, als andere toeristen nog aan het ontbijt zitten. Laat de kameelrit links liggen en loop naar de piramide van Cheops waaraan naar schatting 70.000 mensen gedurende 20 jaar hebben gewerkt. In 7 seconden naar de top klimmen is alleen voor liefhebbers van het Guinness Book of Records weggelegd. De gevel beklimmen is trouwens officieel verboden.
Voor een bezoek aan de drie piramides en de sfinx betaal je 20 Egyptische pond (1 LE is ongeveer 0,3 euro). Afdalen in Cheops kan vandaag niet, want de binnenkant van de piramide wordt gerestaureerd. De grafkamers van Chephren kunnen wel bezocht worden; daarvoor betaal je 10 LE extra. ‘s Morgens valt de ,,merchandising” in de buurt van de piramides bijzonder goed mee. Een handvol postkaart- en waterverkopers probeert hun waren aan de man te brengen. En evenveel kameeldrijvers poseren maar al te graag voor een — betaalde — foto. Er wordt verwacht dat je iedereen die ook maar enigszins — al dan niet gevraagd — behulpzaam is, een fooi geeft. Enkele piaster (100 piaster is 1 LE) kunnen volstaan, maar ponden en dollars kunnen op meer sympathie rekenen.
EGYPTISCH NATIONAAL MUSEUM: Zelfs na er drie volle dagen in doorgebracht te hebben, ken je dit museum niet. Het gigantische en niet bepaald gemoderniseerde of zichtbaar zwaar beveiligde pand vlakbij het Nile Hilton Hotel herbergt een collectie van pakweg 150.000 objecten uit de tijd van de farao’s. Bij de ingang van het museum verkopen meertalige gidsen hun diensten. Daarop ingaan wordt afgeraden, want het zijn niet altijd officiële begeleiders die weten waarover ze praten. Vaak betreft het radde tongen die vlug een centje willen bijverdienen. Boek een gids via het hotel. Of nog beter: bel naar mevrouw Amira Riad (Engels en Frans: 012-337.6460) of mevrouw Noha Abdel Hamid (Engels en Frans, 012-316.0616), die officiële gidsen zijn en vrijwel alle gidsen in Caïro kennen zodat ze u perfect kunnen doorverwijzen. Een rondleiding van een dag kost tussen 100 en 150 LE.
Uitleg is nodig, aangezien de informatie bij de grafgeschenken, juwelen, maskers, beelden, kleding (het ondergoed van Toetanchamon!) en gebruiksvoorwerpen, zeer karig is. Verbazingwekkend is het ingenieuze opvouwbare bed van Toetanchamon. Dat het scharnier al een uitvinding van meer dan 4.000 jaar oud is, is een verbluffende vaststelling. Het beroemde gouden masker van de jonge farao ligt in een aparte kamer in een luchtdichte glazen vitrine, naast de 225 kilo zware gouden grafkist.
CITADEL: De grote koepels en de 80 meter hoge minaret van de Alabastmoskee (ook Mohammed Ali-moskee) domineert de stad en is ongetwijfeld een van de mooiste religieuze gebouwen van Egypte. Met uitgewerkte plafonds, muren in arabesk, gigantische handgeknoopte Turkse tapijten, mozaïeken nissen die naar Mekka gericht zijn, met stucwerk versierde arcadegalerijen, een marmeren fontein waaraan de gelovigen zich reinigen voor ze gaan bidden, luchters van kristal,… Op het binnenplein hangt een mooie Franse klok. Op het juiste uur hoef je niet te rekenen. Het geschenk van de Franse koning Louis-Philippe heeft nooit gewerkt. Landvoogd Mohammed Ali gaf de koning een duurzamer cadeau: de obelisk die nu op de Place de la Concorde in Parijs schittert.
Vlakbij liggen de Sultan Hassan-moskee en de Rifai-moskee, waar naast koning Farouk de uit Iran verbannen sjah begraven ligt. Zijn echtgenote Farah Dibah brengt één keer per jaar een bezoek aan zijn marmeren uitgewerkte graf, dat met het hoofdeind naar Mekka gericht is.
Natuurlijk lonen ook andere moskeeën (Al-Azar, Ibn Tulun) de moeite. Net zoals een bezoek aan de koptische kerken en de recentelijk gerestaureerde synagoge. Draag ,,deftige” kleren, die de benen, de armen en het haar grotendeels bedekken. Vergeet niet je schoenen al bij de ingang uit te trekken. Als je er de voorkeur aan geeft, je schoenen in de hand mee binnen te nemen, houd er dan rekening mee dat je ze nooit met de zolen op de grond zet. Ook niet als je gaat zitten. Overhandig je je schoenen aan de man bij de geïmproviseerde balie, dan is het gepast om hem bij het naar buiten gaan een kleine fooi (1 LE) te geven.
KOPEN Caïro is één grote bazaar. Het is jammer dat toeristen opvallen. De beste tip voor vrouwelijke toeristen is zich in een sluier te hullen en enkele nuttige Arabische woorden en zinnen te leren. Winkelen is pas leuk als je dat ongestoord kunt doen. Zoals elke Egyptenaar.
Wees bedacht op runners. Dat zijn behendige verkopers die je vriendelijk aanspreken en je met een smoes naar achter lokken en je, wanneer je in het labyrint van smalle steegjes belandt, niet meer lossen voor je minstens een paar tientallen Egyptische ponden aan hen uitgegeven hebt. Zwijgen en doen alsof je hen niet begrijpt, is de boodschap.
Uiteraard krijg je thee of koffie aangeboden. Wees op je hoede voor de hygiëne. Hetzelfde geldt voor waterpijpen. Rook die best alleen op betrouwbare plekken, waar je er zeker van bent dat ook de slurf van de pijp bacterievrij is.
In de souk is afdingen een spel dat graag gespeeld wordt; je kunt tot 30 procent onder de eerst genoemde prijs gaan.
Khan-al-Khalili (tot 22 uur open) is de grootste en meest bekende bazaar. Je kunt er — behalve voor de warme chaos — zowel voor goud als voor mango’s en specerijen terecht, voor een televisie of nieuwe overgordijnen.
Tussen Midan el Tahrir en het hart van de stad — downtown voor de taxichauffeur – ligt ook een hele rij winkels. En in de rijkere wijk Zamalek vind je het grootste aanbod aan duurdere producten.
ETEN EN DRINKEN EN DAARNA Egyptisch eten is lekker maar zwaar. Kikkererwten, auberginepuree (baba ganush), kofta’s en kebab staan op het menu. Maar proeft u ook eens om ali, een zalig dessert van melk, ei en rozijnen. Of kushari, een hoofdgerecht dat uit rijst, macaroni, tomatensaus en geroosterde uien bestaat en even smakelijk als voedzaam is.
De beste kebabs vind je bij Felfela in downtown Caïro (Sh. Hoda Shawari). Ook Groppi loont de moeite, een oud koffiehuis dat nog altijd prat gaat op de veelvuldige aanwezigheid van hun wereldberoemde klant, Nobelprijswinnaar literatuur Naguib Mahfoez.
Café Curnonsky (in Zamalek) biedt een interessante vegetarische keuken en twee verdiepingen hoger in l’Aubergine verzamelt het jonge intellectuele en welgestelde publiek van de stad.
Voor vis opteer je voor de Fishmarket vlakbij het Hotel Four Seasons, met zicht op de Nijl, en grenzend aan een van de meest trendy uitgaansplekken van de stad, TGI Friday (Thank God it’s Friday). De waterpijpen zijn hier betrouwbaar en lekker. Je kunt kiezen uit verschillende smaken.
Voor de goede Egyptische keuken kun je ook naar Khan elkhabbi Naguib Mahfouz of naar Abou Shakra, een kebabketen die verscheidene restaurants heeft. Voor een etentje betaal je gemiddeld 50 LE per persoon.
Tenzij je op de Nijl wilt dineren. Dan betaal je het — op de rand van het platte — entertainment, buikdanseres en derwisjen inclusief. Veel zinvoller is een picknick op de Nijl. Bestel een picknickmand in het hotel, huur bij de kade een klein zeilbootje, en trek er met zonnebrandolie en een hoedje op uit.
De meeste grote hotels herbergen vaak uitstekende restaurants. Conrad, Four Seasons, Marriott, maar ook Mena House in Gizeh staan bekend om hun goede keukens in mooie interieurs.
De Cairo Jazz Club (Sh. 26 of July) loont ‘s nachts de moeite. En de vermaarde buikdanseres (inmiddels al in de vijftig) Fifi Abdu treedt op in de club van de Gezira Sheraton. Veel leuker zijn evenwel de voornoemde kleinere etablissementen, die ook voor Egyptenaren betaalbaar zijn.
SLAPEN ,,Dat ik ben wie ik ben, heb ik te danken aan de spaghetti”, beweert Sophia Loren. Egyptenaren zeggen iets gelijkaardigs. ,,Wij bestaan dankzij de Nijl.” Daarom dat een kamer met zicht op de Nijl een bijzondere ervaring is.
De mooiste hotels zijn uiteraard de duurste. Een nacht in het Cairo Marriott (een pareltje van islamitische architectuur) is een unieke ervaring (125 dollar of ca. 145 euro voor een tweepersoonskamer). In het Conrad (ongeveer dezelfde prijs) aan de overkant word je nog beter verwend, maar moet je het zonder historisch decor doen. Four Seasons zou de top zijn. In de buurt van Gizeh is Mena House de beste keuze, maar ook Mawra Palace geniet een goede reputatie. Meer info over hotels kun je op de websites egypte.starttips.com en www.egyptfocus.com vinden.
INFORMATIE Alle grote luchtvaartmaatschappijen vliegen op Caïro; de gemiddelde kostprijs bedraagt ongeveer 300 euro of 12.000 frank per persoon, heen en terug.
Je paspoort moet bij vertrek nog minimaal 6 maanden geldig zijn.
Neem Imodium mee, want bijna alle westerlingen krijgen er diarree.
De beste reistijden vallen buiten de zomermaanden.
Vrouwen kunnen gewone westerse kleren dragen. In Egypte zijn sluiers niet verplicht, ook al bepalen ze meer en meer het straatbeeld.
Egyptische dienst voor toerisme, Louizalaan 179, 1050 Brussel, telefoon: 02-647.38.58.
