De vertraging
Cottyn is niet in staat het bejaardentehuis te verlaten. Hij blijft er wonen, zijn hele leven lang. De enige wereldlijke actie die hij elke dag onderneemt, is de gang naar zijn werk op de krant, daar maakt hij rustig overlijdensadvertenties op. Totdat. Totdat op een dag zijn vaste trein niet alleen vertraging heeft, maar ook nog wordt geannuleerd; en hij dus ruw uit zijn dagelijkse routine wordt getrokken. Vanaf het moment dat Cottyn een onbekende trein moet nemen komt zijn stille leven in een valversnelling en wordt alles toeval. Of net niet, natuurlijk.
2004 Roman/paperback/12.5 x 20 cm/160.blz.
Omslag: Brigitte Slangen, Omslagfoto: Robert Parker
Harrison The Gardener 15.95, uitgegeven bij Querido. ISBN 90 214 85028/NUR301
Fragmenten uit De Vertraging
Niets is zo vleselijk als al die knobbels die er met de jaren aan- en ingroeien. En denkt u nu echt, dokter, dat het een verschijnsel is, dat moetje niet meer weet dat ze die spier niet nu maar pas straks, op de pot, moet ontsluiten? Verschijnselen spuiten geen pus. Ze braken geen gal, pissen geen stenen, maken geen luiers nat en krijsen het huis niet bijeen omdat ze menen dat er iemand met hun spaarcenten gaan lopen is; of omdat ze denken dat er gif in de soep zit. En het eerste verschijnsel dat aan tafel luide winden laat, moet ik nog tegenkomen. Een verschijnsel zegt u? Dat koor van langgerekte boeren waarvan er sommige in enkele seconden tijd alle toonaarden halen?
Ik ken ze allemaal. Ik kan ze uittekenen. De zichtbare en onzichtbare kwalen vaneen lang en stoffelijk bestaan. Dat is het voordeel van in een bejaardentehuis geboren te worden, en er pakweg vijftig jaar te blijven hangen. Ik ken de gemene streken die de tijd kan uithalen. En dan heb ik het niet alleen over rimpels, of over uitgedroogd, tot vlies verworden vel. En ook niet uitsluitend over kale hoofden, tot strepen verworden lippen, trillende ledematen of een concentratie die er nog erger aan toe is dan al die verkalkte aderen. Ik heb het vooral over alle onderliggende lagen van het bejaarde menselijk lichaam.
‘Ook in deze roman tovert Vanderstraeten weer knappe taferelen uit haar hoed. Taferelen die met het nodige vitriool de menselijke komedie in haar hemd zetten’.‘Ook in deze roman tovert Vanderstraeten weer knappe taferelen uit haar hoed. Taferelen die met het nodige vitriool de menselijke komedie in haar hemd zetten’. – Frank Hellemans, Knack
‘Tussen alle regels door klinkt mededogen en compassie. Met de hoofdpersoon en zijn gestuntel, met de weerloze oudjes die lijdzaam wachten op de dood.Margot Vanderstraetens talent om van het gewone iets buitengewoons te maken plaatste de Vertraging in de categorie ‘bijzonder’ boek’. – De Telegraaf
‘Hilarisch en aandoenlijk. Bondig maar ook poëtisch’. – Feeling
Vanderstraeten toont zich een begenadigd observator van het kleine’. – Anthony Mertens
‘De Vertraging is een onvergetelijke roman. Vanderstraetens subtiele stijl, haar rake beschrijvingen – ook van gevoelens – maken dat je dit boek niet weglegt, ondanks het sombere onderwerp’. – Metro
Haar creatie van Walter Cottyn als een aandoenlijke anti-held met zijn angst voor mensen en vooral voor vrouwen, met zijn haat-liefde verhouding met de bejaarden, zijn onzekere stappen de wijde wereld in, maken ‘De vertraging’ tot een onvergetelijke roman. Vanderstraeten’s subtiele stijl van rake beschrijvingen, van gevoelens die op geniale wijze worden verwoord maken het verhaal nog aantrekkelijker. Ondanks het sombere onderwerp is dit een boek dat je niet makkelijk weglegt. – Boekenlust