Ik was even oud als de studente in het boek toen ik als logopediste met en tussen gezinnen ging werken
“Een boek dat me diep getroffen heeft. Wauw!
De Belgische schrijfster Margot Vanderstraeten verbleef zes jaar als begeleidster van vier kinderen in de gesloten orthodox-joodse wereld van het Antwerpse gezin Schneider. Met veel respect en nieuwsgierigheid van beide zijden ontwikkelt zich heel voorzichtig een nieuwe wereld waarin er begrip voor elkaar ontstaat. Maar, zo stelt Vanderstraeten aan het einde van het oprecht en mooi geschreven Mazzel tov, zonder de kinderen was dat nooit gelukt. Kinderen verlagen drempels, volwassenen trekken muren op en zouden opener moeten zijn. Een aanrader.
Ik had een legging met doodshoofdjes, én een Iraanse vriend’ Trouw, Za. 22 Apr. 2017, Pagina 87 Margot Vanderstraeten (1967) is een Vlaamse schrijver en journalist. Ze schreef vier romans Margot Vanderstraeten Mazzel tov. Een werkstudente en een joods-orthodoxe familie Atlas Contact; 320 blz. € 19,99 Sofie Cerutti Bijles geven […]
‘Veel literatuur wordt gewaardeerd om voorgeprogrammeerde, vaak psychologisch ingesleten zekerheden. Vanderstraeten laat Angela Gutmann (hoofdpersoon) echter haar eigen boontjes doppen, emotioneel en fysiek (waartoe Gutmann overigens de erotische hulp van een donkere medewerker van de Stadswerken inroept, en ook hier geen sprake van een immer op de loer liggende moraal), en ze doet dat zonder om medelijden of empathie te vragen.
Angela Gutmann gaat dwars door het verdriet heen en bevecht haar eigen positie in de wereld. Dit gebeurt met veel bravoure en zelfstandigheid…
**** The Butterfly Effect is a novel that only Vanderstraeten could have written. Just as in Mise en Place she delivers gripping and compelling descriptions of chaotic and disastrous situations, making for an enthralling read as the tension of the hotel occupation alternates with descriptions of the lasting impact of the attack. The chronological structure of the book is equally effective, with descriptions of events from the near and more distant past blending smoothly with details of the present to create a unified whole.
“Het vlindereffect van Margot Vanderstraeten is een bijzonder rijke roman die sociaal engagement vanuit een originele invalshoek verbindt.”
” Aangrijpend, Pakkend door de talrijke details is de beschrijving van de bezetting van het hotel.”
Margot Vanderstraeten is een van de meest onderschatte Vlaamse romanauteurs. Al van bij haar debuut ‘Alle mensen bijten’ (2002) etaleerde ze een taalvastheid die je in de Vlaamse letteren nauwelijks aantreft. Alleen al om haar rake formuleerkunst is Vanderstraeten lezen een hemels plezier. In ‘Het vlindereffect’ demonstreert ze, met de terroristische […]
**** Het vlindereffect’ is een roman die niemand anders dan Vanderstraeten had kunnen schrijven. Opnieuw is ze er, net als in ‘Mise en place’, in geslaagd op een pakkende en meeslepende wijze rampscenario’s en chaotische situaties te omschrijven. De spanning van de bezetting zelf wordt bovendien afgewisseld met de beschrijving van de impact van de aanslagen achteraf. Dat zorgt ervoor dat het boek leest als een trein, want ook de chronologische opbouw van het werk zit helemaal goed. Beschrijvingen uit het heden, het nabije én het verre verleden wisselen mekaar naadloos af, en blijken uiteindelijk één groot geheel te vormen.
"Hoewel er geen engelen in spelen heeft Vanderstraetens roman onmiskenbaar de kwaliteiten van De ontdekking van de hemel. Vanderstraeten staat haar mannetje naast Harry Mulisch, daar is geen twijfel over mogelijk. Haar inzet is hoog en haar souplesse is groot."
Fleur Speet voor Athenaeum Boekhandel, de boekhandel die hopelijk toonaangevender is dan ooit, over Het Vlinderffect
En leest u de recensie vooral helemaal uit, want die 'toch mist er iets' uit de inleiding is cruciaal.
Met de ijzersterke roman ‘Het vlindereffect’ levert Margot Vanderstraeten het bewijs van haar schrijverstalent. ‘Ik had de behoefte de boel eens flink op te schudden.
Margot Vanderstraeten blikt in ‘Het vlindereffect’ terug op aanslagen in Mumbai Vier jaar heeft de Antwerpse schrijfster Margot Vanderstraeten (47) aan haar vierde roman gewerkt. Het vlindereffect speelt tijdens en na de terreuraanslagen in het Indiase Mumbai in 2008. Wat veroorzaakt zo’n trauma bij een …
Ik denk dat een mens een persoonlijk drama moeilijk kan verwerken als het enkel en alleen toeval is.
Een roman over verlies, over trauma’s, over rouw en wat een mens daar mee aanvangt. Maar ook een verhaal over hoe alles samenhangt. Van een klein mensenleven tot de grote actualiteit en weer terug
"Ik voel dat ik literair ben gegroeid "
“Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt, illustreerde Jeroen Brouwers in zijn werk (en in het bijzonder in ‘Bezonken rood’) al, bijna tegelijkertijd met Harry Mulisch, die bij de gebeurtenissen in ‘De aanslag’ opmerkte: ‘want alles raakt alles in de wereld’. Margot Vanderstraeten doet niet voor hen onder. Ze laat alles tegenover elkaar of in elkaar spiegelen, ze brengt overtuigend aan het licht hoe alles via via met alles te maken heeft.” Cobra.be
“Door heel deze bewonderenswaardige thematische constructie, door de bijzondere gevoeligheid waar dit proza blijk van geeft, door de subtiele toon van weemoed en inkeer en spleen krijgt dit boek langzaamaan van binnen uit een bijkomende aura.
Uiteindelijk hou je meer in de hand dan alleen maar een goed verhaal: een lichtend reservoir van fijnzinnig aangescherpt bewustzijn, van betekenis en relevantie. Margot Vanderstraeten illustreert het vlindereffect niet alleen maatschappelijk-geografisch, in de breedte, maar evenzeer, en zeker zo overtuigend, psychologisch, in de diepte.” Jos Borré
"Het ergste zijn chronisch gelukkige mensen"
‘Laatst hoorde ik iemand zeggen dat hij zo’n hekel had aan chronisch ongelukkige mensen. Maar het ergste zijn natuurlijk chronisch gelukkige mensen. Die zijn pas ziek. Nee echt, dat meen ik. Ik denk dat verdriet, hoe erg het ook is, de mens volwaardiger maakt. Je krijgt te maken met alle facetten van het mens-zijn. Maar verdriet is moeilijk, mensen tolereren geen lange rouw. Lezen helpt als medicijn, denk ik, allerlei vormen van kunst trouwens.’
