Het is ook maar goed dat er jongeren zijn.
Als die ene jongere tijdens het spektakel geen blijk had gegeven van
jeugdige en charmante vrijpostigheid, had hij die ene specifieke vraag
beslist niet gesteld. En dan hadden wij het volgende interessante en
relevante schouwspel moeten missen.
We zaten drie rijen achter de prinses. En twee rijen achter minister
van Onderwijs Pascal Smet en minister van Cultuur Joke Schauvliege.
We keken naar jongeren die optraden. Toen stapte een van de jongeren
naar de rand van het podium. Hij, die Nederlander was, vertelde dat in
Nederland iedereen die van cultuur houdt, diezelfde namiddag luid
schreeuwend doorbracht. De schreeuw, verduidelijkte hij, gold als uiting
van protest tegen het drastische dieet waaraan het kabinet-Rutte de
cultuursector wil onderwerpen.
Daarna verzocht de jongeman alle aanwezigen om op te staan. En om,
uit solidariteit met de culturele hongersnood die onze noorderburen
vrezen, een minuut mee te brullen.
De prinses aarzelde en keek onwennig om zich heen. Haar entourage behalve haar bodyguards deed precies hetzelfde.
De ministers en andere hoogwaardigheidsbekleders schuifelden op hun
stoel. En de prinses vroeg hen, met opgetrokken wenkbrauwen, om hulp.
Als antwoord lachten de ministers; van gêne.
Toen stond prinses Mathilde op en deed mee.
En toen stond, weliswaar aarzelend, ook Joke Schauvliege op en deed mee.
Onze besparende minister van Cultuur protesteerde tegen de cultuurbezuinigingen in Nederland.
