Het kind van drie wordt door slaap geplaagd, en tijdens het eerste
deel van de maaltijd nestelt het zich in moeders schoot, zijn blonde
hoofd rustend tegen haar boezem.
De madonna kan perfect eten met een kleine tussen haar twee armen.
Herhaaldelijk streelt ze de wangen van het jongetje dat moedig tegen
zijn slaap vecht, en waaraan ze af en toe ook een volle vork aanbiedt.
Die vork wordt de ene keer met gretigheid naar binnen gewerkt, en de
andere keer met een pruillip weg gestoten. Huilen doet het kindje niet.
Ondertussen vindt aan deze tafel een geanimeerd gesprek tussen drie
personen plaats. Er wordt gelachen en van elkaars gerechten geproefd.
Het meisje van een jaar of zes etaleert zich als een drukke vertelster,
en vader en moeder nemen soms elkanders hand vast, boven op het
tafelblad.
Tegen de tijd dat het dessert wordt opgediend, is het kind van drie van schoot verhuisd.
Het kereltje heeft zich in de armen van zijn vader ondergebracht en
nadat hij enkele happen van de taart heeft genomen, verliest hij de
strijd tegen de slaap.
Zijn ogen vallen, aanvankelijk nog aarzelend, toe.
Het zaalpersoneel is vertederd. Een aantal andere gasten ook.
Vader en moeder besluiten het diner met een espresso. Het meisje
heeft een kleurboek tevoorschijn getoverd, en hangt met wassen krijtjes
boven haar kunstwerk waarvan ze de evolutie meermaals trots aan haar
ouders toont.
Het kleine jongetje plooit als een foetus in de schoot van de vader.
Hij wordt voorzichtig op zijn bezwete hoofdje gekust. De ademhaling van
de twee mannen lijkt één geworden.