Misschien was de pers de afgelopen jaren inderdaad de stevige draad
kwijt. In deze geglobaliseerde en gedigitaliseerde wereld die voor een
geheel andere, complexe en ook verwarrende context zorgt, is het
inderdaad goed mogelijk dat ook de pers de afgelopen jaren doelloze of
vertwijfelde rondjes heeft gedraaid, op zoek naar haar kern in dat
nieuwe geheel.
Die kern schittert nu weer. Hij is overduidelijk en onafwendbaar.
WikiLeaks heeft de pers op haar kerntaken gewezen.
En: WikiLeaks heeft de traditie van journalistiek onderzoek nodig om
op fundamenten te kunnen staan en van daaruit te kunnen groeien. Zonder
een pers die weet wat ze doet en hoe ze dat moet doen, verliest ook
Assange zijn strijd.
Kijk hoe bang ze zijn.
Het gerechtelijk bevel dat Twitter van de Amerikaanse autoriteiten
ontving, en waarin verzocht wordt om profielinformatie over Assange en
enkele aanhangers te geven: daarin schuilt de angst van macht die in het
nauw gedreven wordt.
Of neem de Bank of America. Die heeft recentelijk een geheel nieuwe
afdeling in het leven geroepen en schept, in deze tijden van crisis,
dankzij WikiLeaks zelfs nieuwe banen. Als dat geen teken aan de wand is.
De taak van de nieuwe groep bankspecialisten: allerhande scenario’s
leugens voorbereiden die als antwoord op de nakende lekken moeten
dienen.
Assange heeft alleen nog maar aangekondigd dat zijn volgende
revelaties over allerhande vergiftigde en malafide praktijken binnen de
Bank of America zullen gaan, en hups, macht en markt worden
bloednerveus.
Het blootleggen van de onmacht van de macht: de pers kan weer razend sexy worden.
