De gezichten in deze nieuwe straat ken je niet. De verhalen achter de gevels evenmin.
Hoe men hier naar elkaar kijkt: zo verschillend dan in jouw habitat.
De kinderen fietsen roekelozer. De mensen parkeren hun wagen anders.
Je kunt de geuren die je omringen niet thuis brengen, en het komt je
voor dat het gras aan deze kant van de stad inderdaad groener is dan aan
die van jou, de dieselmotoren stinken amper, het getoeter van gehaaste
chauffeurs klinkt niet irritant maar opgewekt. Het schelle gepiep van de
tram in de sporen: bijna muziek.
Elke beweging oogt vers.
De zon zit mee in het spel, en werpt een mooier licht op de dingen.
Je hebt nog geen inzicht in de patronen van deze buurt. En dus laat
je je op sleeptouw nemen door het ritme en de richting van de
buurtbewoners.
Je volgt hun stappen. Het gros verplaatst zich richting bakker. In deze buurt bakt een van de beste bakkers van de stad.
Je neemt deel aan het drukke, diverse leven rond zijn bakkerij. Je
beseft eens te meer: goede middenstanders alleen zij die boven de
middelmaat uitstijgen hebben een diepgravende invloed op de kwaliteit
van het leven in de stad. Zij bepalen mede de dynamiek en de appetijt.
Je begrijpt niet waarom de stad al die kleine expresssupermarkten
maar laat gedijen. Ze maken meer kapot dan dat ze helen. Op allerlei
vlakken.
Je wandelt, bijtend in een croissant, terug naar je tijdelijke woonst.
En je vindt dat zelfs de saaiste gevels er verrassend uitzien.