De moeders vinden de hesjes lelijk maar nuttig. En bovenal zijn ze misleidend en ontoereikend.
Want hun kinderen paraderen nu wel in fluo, mopperen ze, maar niemand
leert hun nog om netjes in de rij te staan, en om in de gevormde rij
veilig de drukke straat over te steken; want voor dat oversteken heb je
begeleidende krachten nodig, en begeleidende krachten zijn geen
vrijwilligers, en iedereen die niet vrijwillig is, is duurder dan een
hesje, en subsidies volstaan niet om deze krachten te betalen.
Nadat de moeders de toestand van de hesjes en de onbestaande rijen
hebben besproken, schakelen ze vloeiend over op de makaken, als makakken
uitgesproken. De moeders zijn zo Vlaams als sommige moeders kunnen
zijn, en hun echtgenoten zijn dat naar grote waarschijnlijkheid ook.
Maar er zitten, zeggen de moeders, enkele Marokkaanse kindjes in de
klassen van hun dochters en zonen, en die Marokkaanse kindertjes mogen
er zeker wezen, daar niet van, met een van de moeders, Malika, hebben ze
zelfs een aangenaam contact.
Het is alleen dat kleuters zo met scheldwoorden kunnen goochelen, en
dat zonder de betekenis ervan te begrijpen. Het is alleen dat kinderen
elkanders scheldwoorden zo goed imiteren. Na-apen is hier wel heel erg
het juiste woord. Vooral dat ene scheldwoord zit de Vlaamse moeders, die
er toch ook een tikkeltje mee moeten lachen, behoorlijk dwars. Ze
moeten deze zaak, net als die hesjes, met de directie bespreken. Want de
Marokkaanse kindjes hadden hun Vlaamse hummeltjes voor makak
uitgemaakt. En dat kan toch niet, want dat klopt toch niet?
